Центарот на галаксиите е една од најхаотичните космички средини поради постоењето на супермасивна црна дупка која активно се храни.
Овие космички џинови се опкружени со ротирачки акрециони дискови од гас и прашина. Овој загреан диск испушта вишок енергија низ електромагнетниот спектар, од високоенергетски гама зраци и Х-зраци до видлива светлина, инфрацрвена и радио бранови.
Астрономите пронајдоа најјасни докази за постоењето на акреционен диск што ја опкружува црната дупка во центарот на галаксијата III Zw 002. Според официјалниот порака, заклучоците беа донесени по анализата на податоците за „две ретки и чудни емисиони линии во блиску инфрацрвениот опсег“.
Директното набљудување на акреционите дискови со телескопи е тешко поради два фактори: нивната голема оддалеченост од Земјата и нивната екстремно мала големина.
Како резултат на тоа, астрономите се потпираат на светлосниот спектар емитиран од внатрешноста на дискот за да ја одредат неговата големина и однесување.
Оваа методологија им овозможи на астрономите да детектираат, за прв пат во историјата, „две блиски инфрацрвени емисиони линии“ кои потекнуваат од акрециониот диск“ на галаксијата III Zw 002.
„Емисионите линии се појавуваат кога возбудениот атом паѓа на пониско енергетско ниво, испуштајќи светлина. Бидејќи секој атом има уникатен сет на нивоа на енергија, емитираната светлина има дискретна бранова должина која делува како отпечаток од прст кој го идентификува неговото потекло“, се објаснува во соопштението.
Присуството на акреционен диск е потврдено, особено, со широки емисиони линии познати како профил со два врвови. Регионот на широки линии е регионот на акрециониот диск од каде што потекнуваат овие линии.
„За прв пат, откривањето на вакви профили со два врва наметнува строги ограничувања на геометријата на регионот, што не може да се одреди со други средства. И сега имаме јасни докази за процесот на хранење и внатрешната структура на активната галаксија“, рече Алберто Родригез-Ардила од Националниот институт за вселенски истражувања во Бразил.
Ова набљудување доведе до различни мерења на акрециониот диск. По внимателна анализа, беше утврдено дека линијата Пашен-алфа има радиус на потекло од 16,77 светлосни денови (растојанието што светлината го поминува за еден Земјински ден од супермасивна црна дупка).
Со оглед на тоа што линијата OI потекнува од акреционен диск со радиус од 18,86 светлосни денови. Мерењата, исто така, предвидоа дека надворешниот радиус на регионот на широката линија веројатно ќе биде околу 52,43 светлосни денови.
„Моделот исто така покажува дека широкиот регион III Zw 002 е навален за 18 степени во однос на набљудувачите на Земјата, а супермасивната црна дупка во нејзиниот центар е 400-900 милиони пати поголема од масата на нашето Сонце“.
Неодамнешните набљудувања може да помогнат подобро да се разбере обликот и динамиката на акрециониот диск. Набљудувањата на акреционите дискови исто така можат да дадат важни информации за црните дупки и еволуцијата на нивните галаксии домаќини.
Прочитајте исто така: