Телескопот Хабл на НАСА сними „низа бисери“ во судири на галаксии

Вселенскиот телескоп Хабл на НАСА наиде на треперлив небесен спектакл додека ѕирна во длабочините на универзумот, откривајќи феномен наречен „низа од бисери“ од галактички судир. Во огромните пространства на вселената, галаксијата AM 1054-325 претрпе извонредна трансформација, менувајќи се од нејзината традиционална спирална форма во хипнотизирачка S-форма под гравитационото влијание на соседната галаксија. Овој космички танц го протегаше обликот на галаксијата, создавајќи нешто што изгледа како низа светлечки бисери, од кои секоја претставува кластер од новородени ѕвезди.

НАСА објаснува дека овие галактички средби не претставуваат пропаст за ѕвездите внатре. Напротив, тие служат како катализатори за раѓање на нови генерации ѕвезди, а можеби и на планетите што ги придружуваат. Навлегувајќи во овој космички феномен, вселенскиот телескоп Хабл на НАСА го сврте погледот кон 12 галаксии кои содејствуваат, откривајќи долги опашки како полноглавци составени од гас, прашина и огромен број ѕвезди. Со својата неспоредлива прецизност и чувствителност на ултравиолетова светлина, Хабл откри неверојатна глетка: 425 кластери новоформирани ѕвезди кои се расплетуваат на овие опашки како венци од празнични светла, од кои секоја содржи до милион млади ѕвезди со сина нијанса.

НАСА забележува дека ѕвездените јата во плимните опашки се познати долго време и може да се видат во такви иконски примери како што се галаксиите Антени и Глувци, кои се украсени со издолжени испакнатини кои личат на прсти.

Астрономите, користејќи комбинација од неодамнешни набљудувања и архивски податоци, навлегоа во староста и масата на овие ѕвездени јата во приливите опашки, откривајќи дека се стари само 10 милиони години. Најмногу, се чини дека овие кластери се формираат последователно по опашките кои се протегаат илјадници светлосни години.

Главниот автор на трудот, Мајкл Родрук од колеџот Рандолф-Мејкон во Ешленд, Вирџинија, изрази изненадување од големиот број млади предмети во опашките, што фрла светлина врз ефикасноста на формирањето на кластери во такви средини. Гравитациската интеракција помеѓу галаксиите во интеракција ефикасно го проширува спиралниот крак на галаксијата во вселената, формирајќи ги издолжените опашки забележани од Хабл. Пред ова галактичко спојување, облаците од молекуларен водород во галаксиите можеле да мируваат. Сепак, турбулентните судири ги разбрануваа овие облаци, предизвикувајќи бесен процес на формирање на ѕвезди додека компримираниот водород го запали раѓањето на ѕвездите, според НАСА.

Судбината на овие ѕвездени ансамбли останува неизвесна. Тие можат да опстојуваат како гравитациски врзани формации, претворајќи се во глобуларни ѕвездени јата слични на оние кои орбитираат околу периферијата на нашата галаксија Млечен Пат. Или тие можат да се распрснуваат, формирајќи ѕвезден ореол околу нивната галаксија или да одат на патување како меѓугалактички патници.

Овој феномен „низа бисери“ навестува минато време во историјата на универзумот кога галактичките судири биле почести. Галаксиите набљудувани од Хабл служат како прозорци во далечното минато, нудејќи увид во космичкиот балет што се расплетал во раниот универзум.

Прочитајте исто така:

• Sierra Space го претстави целосно склопениот вселенски авион Dream Chaser
• Хабл направи слика од галаксии кои се на пат да се спојат