Ново истражување сугерира дека честичките од железо од метеоритите или вулканската пепел можеби ги катализирале хемиските реакции кои ги формирале градежните блокови на животот на Земјата пред повеќе од 4 милијарди години.
Најстарите фосили кои сведочат за живот Земјата, се проценува дека е помеѓу 3,75 и 4,28 милијарди години, но никој со сигурност не знае како и кога настанал животот на нашата планета. Еден начин да се одговори на ова прашање е да се открие како се формирале виталните хемиски градежни блокови - органските соединенија кои се комбинираат за да формираат амино киселини, протеини и на крајот синџири на РНК и ДНК.
Научниците шпекулираа дека процесот што се користи во хемискиот инженеринг, кој ги претвора јаглерод моноксидот и водородот во јаглеводороди (молекули направени од атоми на јаглерод и водород), користејќи метални честички како катализатори, можеби ги создал и јаглеводородните градежни блокови на животот на Земјата. Конкретно, зборуваме за железото содржано во метеоритите како потенцијален катализатор.
Исто така, беше предложено дека честичките од железо во вулканската пепел можеби имале улога, па истражувачите спроведоа серија експерименти кои ги тестираа двете идеи.
Се верува дека раната атмосфера Земјата беше отровна мешавина од метан, водород сулфид и јаглерод диоксид што содржеше до 200 пати повеќе јаглерод диоксид од нашиот сегашен воздух. Експериментите со користење на честички од железни метеорити, железо од камени метеорити и пепел од планината Етна покажаа како железото може да дејствува како катализатор за претворање на јаглерод диоксид и водород во раната атмосфера на Земјата во јаглеводороди, вклучувајќи ацеталдехид и формалдехид. Овие органски соединенија се еден од градежните блокови на масни киселини, ДНК нуклеотиди, шеќери и амино киселини.
Покрај тоа, тимот ги тестираше реакциите во различни услови на животната средина, бидејќи точната средина на раната Земја не е позната. Значително ниво на вулканизам би било неопходно за да се произведат доволно катализатори, но доколку е превисоко, пепелта би ја блокирала сончевата светлина, намалувајќи ја температурата. Експериментите бараат температури над 150°C за ефективно да функционираат, а младата Земја, можеби десетици милиони години по формирањето на Месечината пред 4,5 милијарди години, сè уште била многу топла. Во текот на оваа ера, планетата исто така беше силно бомбардирана од метеорити и астероиди.
Иако останува нејасно кој бил доминантниот извор на катализатори - метеорити или вулкани, овој модел се придружува на другите кои исто така опишуваат како би можеле да се формираат градежните блокови на животот. Тие вклучуваат хемиски реакции во хидротермалните отвори длабоко на океанското дно, формирање на органски молекули во длабоката вселена кои потоа биле донесени на Земјата со метеорити и астероиди, како и молњи во атмосферата богата со јаглеводороди и соларни изливи. Сепак, сите претпоставки можат да бидат важни на еден или друг начин.
Прочитајте исто така: